Wspólnota ALFA w Krakowie

Misia

Ostatnio zastanowiła mnie wypowiedź pewnej osoby. Na pytanie o miłość padła odpowiedź: "jak sie kogoś kocha to chce się robić tak jak ta druga osoba myśli". Szczerze mówiąc moje wyobrażenia o miłości nieco się z tym poglądem rozmijają. A jakie jest Wasze zdanie na ten temat? Co to znaczy "kochać"?

owca

..kochać????

trudne pytanie

myślę że miłości uczymy sie przez całe życie i nie da sie jest zdefiniować w dwóch zdaniach...co wiecęj miłość dojrzewa zmienia się, ale dla mnie osobiście kochać to nie tylko chcieć dobra dla tej drugiej osoby, ale i postawić to dobro ponad naszym dobrem nie wiem czy to jasno napisałam ....

nie mogę sie zgodzić z tym stwierdzeniem
[jak sie kogoś kocha to chce się robić tak jak ta druga osoba myśli]
to mi sie troche kojarzy z takim zmienianiem siebie po to by się podobać drugiej osobie( nie wiem czy o to chodzi???)...ale chyba najważniejsze i najpiękniejsze to właśnie być sobą przy tej drugiej osobie i świadomość, że jest sie kochanym takim jakim się jest(co oczywiscie nie wyklucza możliwości zmieniania sie na lepsze pod wpływem tej osobya wręcz tylko mobilizuje:)

Najpiękniejszą definicję miłości znajdziecie w 1Kor13,4-8:
Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.
Miłość nigdy nie ustaje,
[nie jest] jak proroctwa, które się skończą,
albo jak dar języków, który zniknie,
lub jak wiedza, której zabraknie.

WojciAch

nie zgadzam sie z definicją nr 1 Wesoly

(przypadek gdy druga osoba myśli źle to przeciez nie bede robil zla)

Kiedyś tam jak myślalem nad tym pytaniem co to ta Miłośc jest to doszedlem do wniosku ze:
To jest taka decyzja o stałym charakterze, która przejawia sie w zdolności oddania siebie (w każdym wymiarze) drugiej osobie (dla jej dobra).

(albo coś w tym stylu Wesoly

)

janheski

A mnie się to zdanie podoba, tylko trzeba je czytać jako poezję, a nie jako definicję :)

WojciAch

emi

A mnie się to zdanie nie podoba... i to bardzo, zakrawa o egoizm, poezja ma to do siebie, że dopuszcza wiele interpretacji..
a dlaczego mi sie nie podoba?
Biorąc na logikę: Bóg nas kocha, tzn. że... i z tym się chyba większość z nas nie zgodzi.

Pofilozofować zawsze można.. ale po co wymyślać definicje miłości, skoro już ją mamy... W Piśmie Świętym nie brak jej opisu (Pieśń nad Pieśniami, cytowany wyżej list do Koryntian to niektóre z nich Wesoly

janheski

Emi, czy ja dobrze zrozumiałem co chciałaś powiedzieć(?):

Czy dobrze dokańczam zdanie?:
"Bóg nas kocha, to znaczy że... chce zrobić to co my myślimy"

Jeśli tak, to ja nadal uparcie przy swoim zdaniu pozostaje:
jeśli rozumieć jako 'powinien Bóg tak zrobić' to się nie zgadzam, tak jak Ty.
Jeśli rozumieć jako 'chce Bóg tak zrobić' to się zgadzam. Bóg chce naszego dobra i oczywiście nie zrobi nic co by nam zaszkodziło, ale poza tym... :-)

emi

Dobrze Janku dokończyłeś zdanie,
tylko dla mnie problemem nie jest słowo: "chce", ale druga część zdania "to co my myślimy", a my niestety często nie myślimy dobrze i Bóg wcale nie działa po naszej myśli... (przekonałam się o tym na własnej skórze, choć w moim przekonaniu w moich marzeniach nie było nic złego, ale nawet nie o to chodzi, bo On pokazuje mi, że ma dla mnie duużo lepszy plan Wesoly

chwała mu za to!!! a że pragnie dla nas dobra to nie ulega wątpliwości Razz

emi

i tak sobie jeszcze myślę, że na dobrą sprawę można by i mieć zastrzeżenia co do "chcę" Zawiera się w nim jakaś konieczność, wyraża się za jego pomocą żądze, a to mi wcale nie pasuje do natury Ojca, który działa bardzo delikatnie i pozostawia nam zawsze wybór Wesoly

jednym słowem to zdanie mnie nie przekonuje, choć wydaje mi się, że rozumiem Twoje rozumienie Janku... tzn. że Bóg odpowiada na nasze myśli, nie pozostaje wobec nich obojętny, wysłuchuje nas i jeśli jest to zgodne z Jego wolą to rzeczywiście czyni, jak myślimy Wesoly

janheski

No bo to zdanie to poezja, a nie definicja. Trzeba je rozumieć tak jak autor miał na myśli ;] Hehehehe :)

"Każde dziecko musi wiedzieć, co poeta chciał powiedzieć" ;]

emi

eee... tam, wcale nie musi Mruga

"jak zachwyca jak nie zachwyca" Smutny

zamiast poezji, z którą miewamy problem,

skaven

Czy nie szukająca swego miłość ma prawo pragnąć wzajemności ?

Czy stawianie dobra czyjegoś ponad swoje nie przeciwstawia się przykazaniu "kochaj bliźniego swego jak siebie samego" ?

Jeśli sensem miłości jest oddanie siebie, to kto ma chcieć otrzymywać ?

Czy można za przyjaciół swoich oddać swoje życie wieczne ?

WojciAch

Cześć Mikołaj (bądź rozpoznawalny w stopce)

skaven

skaven

Zajrzałem do księgi, o której Emilia wspomniała :

AsiaPe

Wzajemność to dla mnie niesamowicie ważna sprawa. Ale tak obiektywnie rzecz biorąc. Z tego, co wnioskuję z moich niegdysiejszych długich dyskusji filozoficznoegzystencjalnych, wiedzy psychologicznej, zdrowego rozsądku i kilku mądrych książek i rekolekcji w tym temacie:

- nie ma miłości bez wzajemności. Miłość zakłada wzajemność, bo inaczej jest jedynie altruizmem lub heroizmem. Jeśli mówimy o miłości partnerskiej (nie np rodzicielskiej, lub do ojczyzny)

- jeśli mamy kochać na wzór Bożej miłości, to zakładamy równość w różności, wtedy możliwe jest pełne wzajemne obdarowywanie Wesoly

- jeśli kochać będzie tylko jedna osoba, to będzie albo masochistą, albo paranoikiem, albo nieszczęśliwie zaangażowaną osobą. Miłość caritas-miłosierdzie, dobroczynność i jeszcze miłość rodzicielska jest tu wyjątkiem (choć ona później dojrzewa i przekształca się, ale chyba nigdy nie jest związkiem partnerskim). Sami rozumiecie, to nie jest partnerstwo, jak w Trójcy Świętej. Nawet przyjaźń jest rodzajem miłości partnerskiej.

To tak w skrócie wzajemności.

AsiaPe

Jeżeli chodzi o stawianie dobra czyjegoś ponad swoje własne, to przychodzi mi do głowy kilka zasad, które słyszałam w różnych miejscach, ale wydają mi się analogiczne.
A tak z innej beczki, strasznie lubię dyskutować na tego typu tematy przy piwie, winie soczku... po prostu w fajnym towarzystwie Jezyk

Pierwsza to zasada z PO i BHP w samolotach. Wcale nie taka banalna.
W czasie katastrofy czy czegoś podobnego najpierw zakładamy maskę tlenową sobie, a potem osobie bliskiej, dziecku czy komukolwiek innemu. Powód: tylko żywy możesz pomóc innym.

Druga zasada to to, że tylko kochająca siebie osoba potrafi naprawdę - dojrzale i trwale pokochać drugą osobę. Jeśli ktoś siebie akceptuje, umie o siebie zadbać, jest za siebie odpowiedzialny, to potrafi zastosować to samo wobec innych osób. Widzę to i u siebie (w miarę, jak Bóg mnie uzdrawia) i w mojej pracy zawodowej

Kolejna zasada: Na kursie, jeszcze wtedy "Jak chodzić ze sobą" usłyszałam coś, co mnie niesamowicie zastanowiło, ale ma to sens.
Gdyby np rodzina (mąż, żona i dziecko) była w niebezpieczeństwie, np płonąłby dom, to mąż powinien najpierw uratować żonę, a potem, jak się uda żonę. I ma to źródło w sakramencie małżeństwa, który łączy kobietę i mężczyznę w JEDNO, a taka więź nie łączy już dziecka z rodzicami czy odwrotnie. Poza tym, ta para może mieć jeszcze wiele dzieci, a tak pozostałoby jedno z małżonków bez tej drugiej połowy JEDNEGO (rozdarcie). O co tu chodzi, na czym polega wybór: Wybieramy zawsze większe dobro. Dobro, jakie widzimy w perspektywie.

Powiem Wam, że jak tak zaczęłam o tym wszystkim myśleć, to głowa robi się mała. Niezłego klina zabili Misia i Skaven

skaven

Dzięki Asiu Wesoly

Basiek

Nie będe zakładała nowego tematu, bo i po co robić syf, a myślę, że moje pytanie można podpiąć pod tą tematykę.

CZYM RÓŻNI SIĘ MOŁOŚĆ OD PRZYJAŹNI?

Nie wiem czy i Wy tak macie, ale ja lubię mieć granice i początli, logiczne wytłumaczenia, moge bez tego żyć, ale wciąż mnie to nurtuje.
A więc takie pytanie właśnie. Czy przyjaźń to nie to samo co miłość? Która koncepcja miłości, przyjaźni jest prawdziwa?
Czy one współgrają ze sobą, a co za tym idzie można używać tych słów zamiennie, czy to zupełnie odmienne pojęcia i wartości?
Czy to są wartości subiektywne, czy obiektywne?
Czy kurka mam szukać odpowiedzi? Czy jest to matematyczna nieskończoność?

Dlaczego takie pytania mam?
A dlatego...bo czyż milość to nie to samo co przyjaźń, a przyjaźń to nie to samo co miłość. Czy można mieć przyjaciela i nie kochać go? A czy można kogoś kochać i nie nazwać go przyjacielem?

Chyba zrobiłam z jednego pytania, pytań kilka

naprawde mnie to nurtuje, a kolejne koncepcje poglębiają rozpad każdej następnej koncepcji.

Jacek

stwórz nowy temat Mruga

emi

Dla Ciebie Basiu Wesoly

:

[link widoczny dla zalogowanych]

lub w wersji nowszej nieco:

[link widoczny dla zalogowanych]

maciupa

Jacek

Widzę, że Basia nie tworzy nowego tematu Jezyk

, więc się wypowiem tutaj.

Wg mnie (i myślę że tak jest) przyjaźń to forma miłości. Przecież mowa o miłości bliźniego.
Czy oddzielać miłość wzajemną kobiety i mężczyzny w związku? Różnie to bywa. Jedni uważają, że miedzy kobietą i meżczyzną nie może być przyjaźni. Jednak mi się wydaje, że jeśli w związku nie ma przyjażni, to brakuje "czegoś" i to czegoś waznego. Tak jak napisałem- przyjaźń to forma miłości. Jeśli w związku kobiety i męzczyzny pojawia się miłość, to powinna się również pojawić przyjażń.

Idealnie jest gdy przyjaźń jest najpierw, a później rozwija się miłość typowa dla związku kobiety z mężczyzną.
Tę kwestię chyba bardzo dobrze opisuje książka "Miłość i odpowiedzialność", bo są tam poruszone różne formy miłości, a przede wszystkim miłość między kobietą i mężczyzną.

Basiek

Basia nie tworzy nowego tematu, bo dopiero teraz odpisuje Very Happy

Jacku, ale wciąż zostaje bez odpowiedzi co to jest przyjaźń?
Mówisz, że najpierw przyjaźń, a potem miłośc.

Czytałam "miłośc i odpowiedzialnośc" i książka ta jest ciężka, ale i tak nie oddaje istoty pytania:/
Mówi o podmiotowości i relacjach, nie rozgałęzia.
A miłośc nie występuje tylko między kobietą i mężczyzną.

kathy_r

A ja chciałabym przytoczyć Wam pewien wiersz Michaela Quista...
wielu z nas zastanawia się czym jest milość, jak ją mamy zrozumieć, jaka jest wogóle jej definicja...

"O miłości..."
Bo miłość mój drogi to:

To chcieć czynić drugiego wolnym, a nie uwodzić go,
to uwolnić go z jego więzów, jeśli pozostawał więźniem,
Aby on także mógł powiedzieć: "kocham ciebie",
nie będąc do tego zmuszonym nieposkromionymi pragnieniami.

Kochać to wejść do drugiego, jeśli otwiera tobie
bramy swego tajemniczego ogrodu, po drugiej
stronie okrężnych dróg, kwiatów i owoców
zrywanych na skarpie,
Tam, gdzie zadziwiony potrafisz wyksztusić: to
"ty", moje kochanie, ty jesteś moją jedyną...

Kochać to chcieć ze wszystkich sił dobra drugiej
osoby nawet z pominięciem siebie, to czynić
wszystko, by ona wzrastała i rozwijała się
Stając się z każdym dniem człowiekiem jakim
być powinna a nie takim, jakiego chciałbyś ukształtować
według swoich marzeń.

Kochać to ofiarować swoje ciało, a nie zabierać
ciała drugiej osoby, lecz przyjąć je gdy daje siebie,
To skoncentrować siebie i wzbogacić, aby
ofiarować ukochanej całe swoje życie skupione w
ramionach twojego "ja", co znaczy więcej niż
tysiące pieszczot i szalonych uścisków,

Kochać to ofiarować siebie drugiej osobie, nawet
jeśli ona przez moment się wzbrania
To dawać nie licząc tego, co inny ci daje,
płacąc bardzo drogo, nie domagając się zwrotu.

Największa miłość wreszcie to przebaczyć, gdy
ukochana niestety odchodzi, usiłując oddać
innym to, co przyrzekła tobie.

Kochać to zastawić stół, aby przy nim zasiadł twój
gość i nie sądzić, że możesz obejść się bez niego,
Ponieważ pozbawiony żywności, jaką on ci przynosi,
na twoje świąteczne przyjęcie nie postawisz
dań królewskich lecz tylko suchy chleb biedaka.

Kochać to wierzyć drugiej osobie i ufać jej,
wierzyć w jej ukryte siły, w życie które posiada,
jakiekolwiek byłyby kamienie do usunięcia dla
wyrównania drogi.

To zdecydować się rozsądnie i odważnie wyruszyć na
drogi czasu, nie na sto, tysiąc czy dziesięć
tysięcy dni, ale na pielgrzymkę, która się nie skończy,
bo jest pielgrzymką, która trwać będzie ZAWSZE.

Powinienem ci to powiedzieć, aby oczyścić twe
marzenia, że kochać to zgodzić się na cierpienie,
śmierć sobie samemu, aby żyć i ożywiać,
Ponieważ tylko ten, kto może bez bólu zapomnieć
o sobie dla drugiego, może wyrzec się życia dla
siebie tak, żeby nie umarło w nim cokolwiek z niego.

Kochać wreszcie to jest to wszystko, o czym
powiedziano i jeszcze więcej,
Bo kochać to otworzyć się na nieskończoną MIŁOŚĆ,
to pozwolić się kochać, być przejrzystym
wobec tej MIŁOŚĆI, która zawszę w porę.

To jest, o wzniosła Przygodo, pozwolić Bogu
kochać tego, którego ty w sposób wolny
decydujesz się kochać!"

Michael Quist

I co o nim sądzicie?? Smile